ماندگاری ایمپلنت در بیمارانی که تحت درمان با بیفسفونات خوراکی  قرار گرفتند.

تیم تحقیقاتی:دکتر قاسم امتی شبستری، دکتر یدالله سلیمانی شایسته، دکتر آرش خجسته، دکتر مرضیه علی خاصی، دکتر ندا مسلمی، دکتر امین امینیان، دکتر رضا مسائلی، دکتر بهنام اسلامی، دکتر ناتانیل تریستر.

در این مطالعه در تمامی بیمارانی که در گذشته ایمپلنت گذاشته بودند و تحت درمان با بیسفوسفونات خوراکی قرار گرفته بودند،  تحت معاینه بالینی،  جهت سلامت نسج نرم، معاینه رادیوگرافی جهت سلامت نسج سخت فرار گرفتند. بیماران همگی بیسفوسفونات خوراکی و کمتر از ۳ سال استفاده کرده بودند.

این تحقیق یک مطالعه کلینیکی است که در قالب مقاله ای با همین عنوان در سال ۲۰۰۹ منتشر گردید.

در این بیماران تعداد ۴۶ ایمپلنت ITI قرارداده شده در ۲۱ بیمار مبتلا با میانگین سن ۵۳ سال  به osteoporotic که تحت درمان بیفسفونات خوراکی قرار گرفتند، با توجه به عمق probing، تحرک، thread exsposure و خونریزی probing مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج این مطالعه گذشته نگر نشان داد که،  موفقیت و بقای ۵ ساله  ایمپلنت در بیمارانی که در گذشته بیسفوسفونات خوراکی کمتر از ۳ سال استفاده کرده بودند، تفاوت معنی داری با بیمارانی که از بیسفوسفونات استفاده نکرده اند، ندارد.